Bir çocuğun ilk kelimesini nerede duyarsınız?
Evde.
İlk davranışlarını, ilk öfkesini, ilk sevgisini nerede öğrenir?
Yine evde.
O hâlde eğitim sadece okulda mı olur?
Hayır. Eğitim evde başlar, okulda gelişir, toplumda tamamlanır.
Bugün okullarda yaşanan birçok problemin köküne indiğinizde, ipin ucu çoğu zaman aileye çıkar. Sevgi görmemiş bir çocuk, sevgi vermekte zorlanır. Dinlenmemiş bir çocuk, başkalarını dinlemez. Değer görmemiş bir çocuk, değerli hissettirmeyi bilmez.
Çocuklar anne babanın aynasıdır. Ve her çocuk, bir ailenin el yazısıdır.
Ama ne yazık ki bugün bazı aileler, çocuklarını sadece okula teslim edilmiş bir “sorumluluk” gibi görüyor. “Ben okula gönderiyorum, gerisi onların işi” diyerek kendini tamamen dışarıda tutuyor.
Oysa bir çocuğun başarısı, sadece öğretmenin değil; ailenin de çabasıyla olur.
-
Evde kitap okunmayan bir çocuk, okuma alışkanlığı kazanamaz.
-
Evde şiddet gören bir çocuk, okulda şefkat gösteremez.
-
Evde sorumluluk almayan bir çocuk, okulda kurallara uymaz.
Kısacası: Eğitim bir zincirse, ilk halkası evdir. O halka kırılmışsa, okul ne kadar çabalarsa çabalasın, eksiklik tamamlanamaz.
Peki aileler ne yapabilir?
-
Her gün en az beş dakika çocuğuyla göz teması kurarak konuşabilir.
-
Ders başarısından çok, karakter gelişimine odaklanabilir.
-
“Ben senin yanındayım” hissini çocuğa sık sık hissettirebilir.
-
Okulla sürekli iletişim hâlinde olabilir.
-
Çocuğun öğretmenini karşısında değil, yanında bir yol arkadaşı gibi görebilir.
Unutmayalım: Öğretmen bir tohum eker. Ama o tohumun toprağını hazırlayan ailedir.
Bugün çocuklarımızı sadece akademik başarıyla değil, vicdan, sorumluluk, saygı ve merhametle büyütmeliyiz. Çünkü bu ülkenin geleceği sadece diploma değil, karakter sahibi bireylerle inşa edilir.
Evet, okul önemlidir. Ama okul tek başına her şeyi düzeltemez. Okul, aileyle birlikte yürüdüğünde güçlüdür. Anne ve baba, eğitimin gönüllü paydaşı olduğunda değişim kalıcı olur.
Kısacası:
Eğitimin anahtarı okulda değil, evin kapısındadır.
Ve o kapı her sabah açıldığında, ya bir umuda yol açılır…
Ya da göz ardı edilen bir soruna.
Tercih bizim.
CENGİZ ÇETİK